Στυτική Δυσλειτουργία

Είναι η συνεχής ή περιοδική αδυναμία επίτευξης ή διατήρησης της στύσης, για να υπάρξει μια επιτυχημένη σεξουαλική επαφή. Αυτό διαφέρει από τον ορισμό της σεξουαλικής δυσλειτουργίας, ο οποίος είναι ευρύτερος και περιλαμβάνει διαταραχές της ερωτικής επιθυμίας, της εκσπερμάτισης, του  οργασμού και της ικανοποίησης. Ένα παροδικό επεισόδιο στυτικής δυσλειτουργίας δεν είναι αναγκαστικά σημαντικό και μπορεί να συμβεί στον  καθένα. Αν, όμως, αυτό επαναλαμβάνεται ή είναι μόνιμο, θα πρέπει να απευθυνθείτε στον γιατρό σας. Αν δεν το αντιμετωπίσετε, με την πάροδο του  χρόνου πιθανότατα θα σας προκαλέσει άγχος, προβλήματα στη σχέση σας και μείωση της αυτοπεποίθησής σας. Μπορεί να φαίνεται δύσκολο να μιλήσετε για κάτι τόσο προσωπικό, ακόμη και  στον γιατρό σας, θα πρέπει, όμως, να γνωρίζετε ότι είναι ένα πρόβλημα υγείας, το οποίο μπορεί να  αντιμετωπιστεί.

Αιτιολογία

• Στα ψυχογενή αίτια περιλαμβάνεται το άγχος, η κατάθλιψη και άλλες ψυχικές νόσοι. Συνήθως, το πρόβλημα παρουσιάζεται στο ξεκίνημα της σεξουαλικής ζωής των νέων ή σε μία καινούργια γνωριμία ή ακόμη λόγω της χρήσης του προφυλακτικού. Μια ευκαιριακή αποτυχία, κάποια στιγμή, πιθανότατα θα φέρει άγχος για την επόμενη φορά, και μια δεύτερη αποτυχία θα οδηγήσει σε μία σειρά αποτυχημένων προσπαθειών. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο άνδρας δεν μπορεί να επικεντρώσει την προσοχή του στα σεξουαλικά ερεθίσματα και, όπως είναι φυσικό, η στύση δεν προκαλείται ή προκαλείται μεν, αλλά χάνεται, κατά τη διάρκεια της πράξης (πιο συχνά μετά τη διείσδυση). Αυτό καταγράφεται ως μια αποτυχία σημαντική, του προκαλεί άγχος για το κατά πόσο θα ανταποκριθεί την επόμενη φορά, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε επανάληψη αυτής της αρνητικής εμπειρίας. Έτσι, η προσοχή του άνδρα στρέφεται στην ποιότητα της στύσης του και όχι στην ερωτική του σύντροφο και στα σεξουαλικά ερεθίσματα. Η συγκεκριμένη κατάσταση λέγεται άγχος επίδοσης και συχνά αποτελεί τη μοναδική αιτία του προβλήματος. Το άγχος αυτό αυξάνεται με κάθε εμπειρία αποτυχημένης στύσης, με αποτέλεσμα να δημιουργείται φαύλος κύκλος, που συχνά οδηγεί και σε αποφυγή των σεξουαλικών επαφών.
• Στα οργανικά αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας, περιλαμβάνονται κυρίως νευρογενή αίτια, ορμονικά και καρδιαγγειακά προβλήματα.
  • νευρογενή αίτια: Οι κακώσεις της σπονδυλικής στήλης, ο σακχαρώδης διαβήτης, οι χειρουργικές επεμβάσεις στην ελάσσονα πύελο, νευρολογικές νόσοι, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, μπορεί να προκαλέσουν διαταραχή στην αγωγή των νευρικών σημάτων από τον εγκέφαλο προς τα «νεύρα της στύσης», κατά την σεξουαλική διέγερση. Αποτέλεσμα αυτής της διαταραχής είναι η αναστολή ή μείωση της εισροής αίματος στο πέος.
  • ορμονικά αίτια: Τα χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης (υπογοναδισμός), ο υπερ- και υπό- θυρεοειδισμός και η υπερπρολακτιναιμία είναι τα συνηθέστερα.
  • καρδιαγγειακά αίτια: Καρδιολογικά νοσήματα, η υψηλή αρτηριακή πίεση, ο σακχαρώδης διαβήτης, τα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης, ο χρόνιος αλκοολισμός και το κάπνισμα επηρεάζουν την είσοδο και παραμονή του αίματος στο πέος.
• Διάφορες κατηγορίες φαρμάκων (κυρίως αντι-υπερτασικά, αντικαταθλιπτικά και ηρεμιστικά) έχουν ενοχοποιηθεί για στυτική δυσλειτουργία.

Συντηρητική Θεραπεία

Περιλαμβάνει ψυχολογική υποστήριξη- ψυχοθεραπεία, από του στόματος φάρμακα (per os) και αγγειοδραστικές ουσίες, που χορηγούνται υπό τη μορφή ενδοπεϊκών ενέσεων. Η πρώτη από του στόματος φαρμακευτική ουσία που χρησιμοποιήθηκε είναι η σιλδεναφίλη (Viagra), ενώ ακολούθησαν η βαρδεναφίλη (Levitra), η ταδαλαφίλη (Cialis) και η αβαναφίλη (Spedra). Τα φάρμακα αυτά ανήκουν στην κατηγορία των αναστολέων της φωσφοδιεστεράσης τύπου 5, δεν προκαλούν από μόνα τους στύση, αλλά ενισχύουν την φυσιολογική στύση, όταν υπάρχει ερωτικό ερέθισμα. Είναι ασφαλή σκευάσματα με ήπιου-μετρίου βαθμού παρενέργειες(πονοκέφαλος, ερύθημα προσώπου, ρινική καταρροή) με μόνη αντένδειξη την συγχορήγηση νιτρωδών (σκευάσματα που συνήθως λαμβάνουν ασθενείς με στεφανιαία νόσο).

Οι ουσίες που χρησιμοποιούνται υπό τη μορφή ενδοπεϊκών ενέσεων για τη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας είναι κυρίως η παπαβερίνη, οι προσταγλανδίνες και η φαιντολαμίνη, σε διάφορες αναλογίες μείγματος. Ο ασθενής «εκπαιδεύεται» στο να εγχύει την ενδοπεϊκη ένεση εντός των σηραγγωδών σωμάτων, η στύση δε που προκαλείται είναι «άμεση» και «αυτόματη», δεν είναι αναγκαίο δηλαδή να υπάρχει ερωτικό ερέθισμα. Οι ενδοπεϊκές ενέσεις προκαλούν στύση μεγαλύτερης σκληρίας και διάρκειας, σε σχέση με τα από του στόματος φάρμακα (Viagra, Levitra, Cialis, Spedra) και χρησιμοποιούνται κυρίως στις περιπτώσεις που τα per os σκευάσματα δεν έχουν την επιθυμητή αποτελεσματικότητα.

Χειρουργική Θεραπεία

Στα πιο σοβαρά περιστατικά στυτικής δυσλειτουργίας, που δεν ανταποκρίνονται στην συντηρητική θεραπεία, η προτεινόμενη θεραπεία είναι χειρουργική (τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης). Περισσότερα