Κιρσοκήλη

Με τον όρο αυτό περιγράφουμε τη διαταραχή στο φλεβικό δίκτυο του όρχι, όταν αυτό ανεπαρκεί. Το αίμα φεύγει από τον όρχι με ένα δίκτυο μικρών  φλεβών που καταλήγουν στη σπερματική φλέβα, η οποία στην αριστερή μεριά του σώματός μας ενώνεται με τη φλέβα που αποχετεύει το αίμα από το νεφρό.

Εάν λοιπόν, αυτό το φλεβικό δίκτυο ανεπαρκεί, δεν δουλεύουν δηλαδή οι βαλβίδες των φλεβών, το αίμα λιμνάζει και οι φλέβες διογκώνονται, αποκτούν κιρσοειδή διαμόρφωση και συχνά είναι ψηλαφητές ή ακόμη και ορατές από το δέρμα του οσχέου.

Σε κάποιους ασθενείς, η κιρσοκήλη μπορεί να προκαλέσει:

• Ήπια συμπτώματα πόνου ή αισθήματος βάρους ή δυσφορίας στον όρχι.
• Να εμποδίσει την ομαλή ανάπτυξη του όρχεως που πάσχει.
• Να επηρεάσει το σπέρμα και συνεπώς τη γονιμότητα.

Συνήθως, η κιρσοκήλη ανακαλύπτεται τυχαία από τον ίδιο τον ασθενή ή τον γιατρό. Στην ψηλάφηση του όρχεως, δίνεται η εντύπωση μιας μαλακής μάζας, η οποία δεν έχει σαφή όρια. Χαρακτηριστικό είναι ότι η μάζα αυτή μειώνεται, όταν ξαπλώσει ο ασθενής, ενώ μεγαλώνει στην όρθια θέση και στην  αύξηση της πίεσης μέσα στην κοιλία (όταν σφίγγουμε την κοιλιά μας, όπως με τη σωματική άσκηση, την ανύψωση βάρους, τις αθλοπαιδιές). Αυτό γίνεται, επειδή οι φλέβες αδειάζουν στην ύπτια θέση, ενώ γεμίζουν απότομα στην όρθια. Η επιβεβαίωση γίνεται με υπερηχογραφικό έλεγχο (έγχρωμο triplex). Η ταξινόμηση της κιρσοκήλης είναι χρήσιμη για την κλινική πράξη και είναι η παρακάτω:

• Υποκλινική: Δεν είναι ορατή, ούτε στην ηρεμία ούτε στην αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης, αλλά διαγιγνώσκεται με τον υπερηχογραφικό έλεγχο.
• 1ου βαθμού: Είναι ψηλαφητή στην αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης αλλά όχι στην ηρεμία.
• 2ου βαθμού: Είναι ψηλαφητή στην ηρεμία, αλλά δεν είναι ορατή.
• 3ου βαθμού: Είναι ορατή στην ηρεμία.

Θεραπεία

Η μικροχειρουργική βουβωνική και υποβουβωνική διόρθωση της κιρσοκήλης είναι διεθνώς οι πλέον δημοφιλείς προσεγγίσεις χειρουργικής αποκατάστασης της κιρσοκήλης. Έχουν το πλεονέκτημα ότι επιτρέπουν καλύτερη ταυτοποίηση των στοιχείων του σπερματικού τόνου (φλέβες, αρτηρίες, λεμφαγγεία και ο σπερματικός πόρος), εξασφαλίζοντας μεγαλύτερα ποσοστά βελτίωσης του σπέρματος, καθώς και μικρότερα ποσοστά υποτροπής της κιρσοκήλης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ποσοστά βελτίωσης του σπέρματος μετά από χειρουργική αποκατάσταση της κιρσοκήλης ανέρχονται συνολικά περίπου στο 50-60% και είναι σαφώς μεγαλύτερα, όσο μικρότερη είναι η ηλικία του ασθενή.